Życie

Żyjesz, oddychasz, jesz, pracujesz.
Normalne życie normalnego człowieka.
Problemy od czasu do czasu
i niepewność o jutro.
Czy wystarczy pieniędzy do pierwszego?
Czy będę miał co jeść?
Czy opłacę czynsz?
Czasem jednak zdarza się tragedia,
przy której zapominasz o czymkolwiek innym.
Nie możesz się pozbierać.
Łzy bezwiednie płynął po policzkach.
Masz ochotę zasnąć i się nie obudzić.
Jednak podnosisz się i walczysz.
Na przekór siebie,
na przekór innym.
Pokazujesz na co Cię stać.
Nie poddajesz się.
Wracają Ci siły.
Jesteś silniejszy na przyszłość.
Oczywiście do następnego razu.

W końcu jesteś po prostu zmęczony.
Zmęczony życiem, problemami.
Rezygnujesz z niego.
Ma rzecz czego?
Ciemności?
Samotności?
Przynajmniej bez problemów.
Bez troski o jutro.
Bez troski o cokolwiek...


Draco Dormiens

Prolog

Dwie osoby jak jedna,
Niczego oprócz siebie nie potrzebują,
lecz nie potrafią tego docenić.
Mijają się wciąż i wciąż,
Spoglądają na siebie zza barykady.
Barykady serc i umysłów,
bo nienawiść silniejsza od wszystkiego.
Walczą ze sobą o siebie
czekając na zgodę.
Jeden krok w przód, dwa kroki w tył,
Nikt nie zrozumie magii świata.
Czekają na siebie.
Jedna dusza w dwóch ciałach.
Tacy sami, a jednak całkiem inni,
działają na siebie nawzajem.
Nie mogą obejść się bez siebie.
Żaden nie wie o tym drugim,
choć czują wewnątrz siebie pustkę.
Dwie osoby jak jedna...

Draco Dormiens