Okno

Siedzę przy oknie,
spoglądam na drzewa.
Wszystko takie normalne.
Słońce zachodzi,
oślepia mnie.
Chmury przed chwilą rozwiał wiatr.
W kałużach widać niebo,
jego błękit hipnotyzuje.
Błądzę myślami hen daleko,
gdzie odleciały ptaki
pod koniec lata.
Nie potrafię zebrać się w garść.

Zapada mrok,
a w szybie widzę swoje odbicie:
zmęczona twarz,
podkrążone oczy,
zapadnięte policzki.
Nagle obok mojego pojawia się Twoje.
Odwracam wzrok.
Tak bardzo boli.

Kładę się do łóżka,
wpatruję w sufit.
Boję się zamknąć oczy,
ciągle widzę Twoją twarz.

Tak bardzo boli.

Robi się szaro,
za oknem wstaje nowy dzień.
Spoglądam przez pokój,
widzę Twoje zdjęcie.
Uśmiechasz się.
Przynajmniej Ty, bo ja już nie potrafię.

Kolejna noc,
kolejny dzień.
I moje okno.
Moje okno na świat.

Draco Dormiens

_____________________________________________

Fizyczna wena! Tak!

Ach ten Kruk...

Cio?!

...

"No comment."

Droga

Przychodzę do domu
i czuję coś dziwnego.
Wspomnienie dzieciństwa, wolności.
Nieświadomości ciążących na nas obowiązków wobec świata,
innych ludzi, samych siebie.
Żyliśmy w swoim świecie
nienękani problemami dorosłych.
Teraz widzę to, o czym mówili rodzice.
Problemy, obowiązki, przywileje…
zaczynają ze sobą rywalizować.
Co ważniejsze,
co bardziej czasochłonne,
co lepsze, co gorsze,
co fajniejsze,
co sprytniejsze.
Co niedozwolone,
przeciwko prawu.
Co legalne i dobre w pojęciu większości.
Czekając na wyrok końca
jak żyliśmy gubimy się w tym co jest teraz.
Żyjemy przeszłością patrząc wstecz
i zastanawiając się, co mogliśmy zrobić lepiej,
co wybrać,
którą drogą pójść.
Wyborów nie można cofnąć,
nie można cofnąć czasu.
Choć sama wiem,
jak bardzo chciałabym to zrobić.
Cofnąć słowa wypowiedziane na głos.
Zatrzymać swoje myśli w środku siebie.
Powstrzymać się przed pochopnymi decyzjami osądami.
Niestety.
Co było, nie wróci, choć tak bardzo tego żałuję.
Chciało by się powiedzieć przepraszam,
żałuję.
Ale teraz nie wiadomo do kogo to kierować,
komu to powiedzieć,

od kogo oczekiwać wybaczenia.
Chciałabym, żeby było inaczej,
lepiej.
Żebyśmy byli teraz razem,
ale już za późno.
Myślę, że dorosłam,
ale wiem także, że trochę na to za późno.
Po prostu.
Żałuję.

Draco Dormiens